Ticaret Hukukunun Temel İlkeleri

Ticaret, bireysel girişimlerin ötesine geçerek çoğu zaman daha büyük ekonomik faaliyetlerin bir sonucu olarak ortaklıklar halinde gerçekleşir. Ticari yaşamda varlığını sürdürebilmek için şirketleşme, hukuki ve ekonomik bir zorunluluk haline gelir. Şirketlerin hukuki statülerini anlamak, ticaretle uğraşan herkes için önemlidir; zira bu yapılar hem faaliyet kapsamını hem de taraflar arasındaki hukuki sorumlulukları belirler.

Anonim ve Limited Şirket Arasındaki Farklar

Türkiye’de en yaygın şekilde tercih edilen iki şirket türü, anonim şirket (A.Ş.) ve limited şirkettir (LTD. ŞTİ.). Her ikisi de sermaye şirketi niteliği taşımakla birlikte, sahip oldukları hukuki ve finansal yapılar bakımından önemli farklılıklar gösterir:

• Anonim Şirket (A.Ş.):
  • Tek bir kişi tarafından kurulabilse de ortak sayısına dair bir üs sınır bulunmaz.
  • Halka kapalı anonim şirketlerde asgari sermaye 50.000 TL iken, halka açık anonim şirketlerde bu tutar 250.000 TL olarak belirlenmiştir.
  • Ortakların sorumluluğu, taahhüt ettikleri sermaye ile sınırlıdır.
  • Hissedarlar hisselerini serbestçe devredebilir ve hisse senetleri borsa üzerinden halka arz edilebilir.
  • Şirketin yönetimi, genellikle bir yönetim kurulu aracılığıyla yürütülür ve denetim mekanizmaları oldukça katıdır.
• Limited Şirket (LTD. ŞTİ.):
  • En az bir, en fazla 50 ortak ile kurulabilir.
  • Sermaye alt limiti 10.000 TL’dir.
  • Ortaklar, sermaye koyma taahhütleri ile sınırlı bir sorumluluğa sahip olsa da kamu borçlarından dolayı şirket yöneticileri kişisel olarak da sorumlu tutulabilir.
  • Hisse devri, noter onaylı bir sözleşme ile gerçekleştirilebilir, bu da anonim şirketlere göre daha fazla kısıtlama getirmektedir.
  • Daha küçük çaplı ve aile şirketi niteliğindeki işletmeler için daha uygun bir seçenektir.

Şirket yapısı belirlenirken faaliyet alanı, büyüklük ve hukuki sorumluluklar dikkate alınmalıdır. Geniş çapta yatırım yapmayı planlayan ve halka açık olma potansiyeline sahip işletmeler için anonim şirket yapısı daha cazipken, daha dar kapsamda yönetimi kolay bir organizasyon isteyenler için limited şirket yapısı önerilir.

Şahıs ve Sermaye Şirketleri

Ticari faaliyetlerin hukuki zemini yalnızca anonim ve limited şirketlerle sınırlı değildir. Türkiye’deki şirketler, genel olarak iki ana kategoriye ayrılır:

• Şahıs Şirketleri:
  • Ortaklar, şirket borçlarından kişisel malvarlıkları ile sorumlu tutulabilir.
  • Kolektif ve komandit şirketler bu grup altında değerlendirilir.
  • Daha çok aile işletmeleri veya bireysel girişimciler tarafından tercih edilir.
• Sermaye Şirketleri:
  • Anonim ve limited şirketleri kapsar.
  • Ortakların sorumluluğu, koydukları sermaye ile sınırlıdır.
  • Daha kurumsal ve genellikle daha büyük hacimli ticari faaliyetler için uygundur.

Şirket Kuruluş Süreci ve Hukuki Koşullar

Bir ticaret şirketi kurmak isteyenlerin yerine getirmesi gereken hukuki prosedürler, seçilen şirket türüne bağlı olarak değişiklik gösterse de genel anlamda şu adımlardan oluşur:

1. Şirketin Türünün Belirlenmesi: Ticari faaliyetler için en uygun yapı seçilir.
2. Ana Sözleşmenin Hazırlanması: Ortakların hak ve yükümlülüklerini belirleyen ana sözleşme oluşturulur.
3. Ticaret Siciline Tescil: Şirket, Ticaret Sicil Müdürlüğü’ne kaydedilir.
4. Vergi ve MERSİS Kaydı: Vergi dairesi ve Merkezi Sicil Kayıt Sistemi’ne kayıt yaptırılır.
5. Sermaye Blokajı (A.Ş. için): Bankada belirlenen tutarda sermaye blokajı uygulanır.
6. Oda Kayıtlarının Tamamlanması: Bağlı bulunulan ticaret odasına kayıt yapılır.

Bu aşamalar şirketin hukuki varlık kazanması ve faaliyete başlayabilmesi için şarttır. Dikkatli planlama ve doğru bir hukuki altyapı ile şirket kurma süreci çok daha sistematik bir şekilde ilerleyebilir.

Bir sözleşmenin hukuken bağlayıcı olabilmesi için belirli temel unsurları taşıması zorunludur. Elbette, sözleşmenin niteliği bu unsurlarda bazı değişikliklere sebep olabilir; fakat genel çerçevede irade beyanı, tarafların hukuki ehliyeti, sözleşme konusu, şekil şartları ve hukuka uygunluk gibi kriterler olmazsa olmazlardandır.

• Tarafların İrade Beyanı: Karşılıklı ve açık şekilde irade beyanında bulunulmadığı sürece, bir sözleşmenin varlığından söz etmek mümkün değildir. Sözleşme, iki tarafın da bilinçli ve özgür iradeleriyle varlık kazanır; tek taraflı beyanlar, hukuken geçerli bir sözleşme meydana getirmez.
• Tarafların Ehliyeti: Bir sözleşmenin taraflarının fiil ehliyetine sahip olması, yani ayırt etme gücüne ve tam ehliyete sahip olması gerekir. Aksi halde, yetkisiz kişiler tarafından yapılan işlemler geçersiz kabul edilebilir ve bu durum hukuki ihtilaflara yol açabilir.
• Sözleşmenin Konusu: Hukuka, ahlaka veya kamu düzenine aykırı unsurlar barındıran sözleşmelerin geçerliliğinden bahsedilemez. Ticari sözleşmelerin konusu, belirli, mümkün ve hukuka uygun olmak zorundadır.
• Şekil Şartları: Genel kural, sözleşmelerin şekil serbestisine tabi olmasıdır; lakin taşınmaz satış vaadi, kefalet gibi bazı sözleşmelerin geçerli olabilmesi için belirli bir şekil şartının sağlanması gerekir.
• Hukuka Uygunluk: Sözleşmenin, yürürlükteki mevzuata ve kamu düzenine aykırı olmaması gereklidir. Aksi takdirde, rekabeti sınırlayan, tek tarafın zararına olacak şekilde düzenlenen maddeler geçersiz sayılabilir.

Sözleşmelerde Tarafların Hak ve Yükümlülükleri

Sözleşmelerde tarafların hak ve yükümlülükleri, sözleşmenin mahiyetine göre değişiklik gösterse de bazı temel ilkeler çerçevesinde şekillenir. Taraflar, sözleşmeye bağlı kalarak belirlenen edimleri yerine getirmekle yükümlüdür ve bunun dışına çıkılması hukuki sonuçlar doğurabilir.

• Edimlerin Yerine Getirilmesi: Taraflardan her biri, üstlendiği borcu eksiksiz ve zamanında yerine getirmek zorundadır. Satıcı, malı teslim eder; alıcı ise bedeli öder. Hizmet sağlayan kişi veya kurum taahhüt ettiği hizmeti sunar, karşı taraf ise bunun bedelini ödemekle yükümlüdür.
• İyi Niyet ve Dürüstlük Kuralı: Ticaretin temelinde güven esastır. Sözleşmeye taraf olan herkes, dürüstlük kurallarına uygun hareket etmeli ve kötü niyetli girişimlerden kaçınmalıdır.
• Borçların İfası: Sözleşme ile üstlenilen yükümlülüklerin eksiksiz olarak yerine getirilmesi esastır. Aksi halde, borcunu ifa etmeyen tarafın hukuki sorumluluğu doğacak, karşı taraf ise uğradığı zararları tazmin etme hakkına sahip olacaktır.

Her sözleşme, tarafların karşılıklı beklentilerini ve yükümlülüklerini net bir şekilde düzenlediğinde, ileride doğabilecek anlaşmazlıkların önüne geçmek daha kolay hale gelir.

Ticari Sözleşmelerde Cayma ve Fesih Halleri

Sözleşmelerin her zaman süresiz devam edeceği düşünülemez. Ekonomik dalgalanmalar, taraflardan birinin mali durumu veya hukuki zorunluluklar nedeniyle bazı sözleşmelerin sona erdirilmesi gerekebilir. Bu noktada, cayma veya fesih hakkının hukuki çerçevede değerlendirilmesi büyük önem taşır.

• Cayma Hakkı: Ticari sözleşmelerde cayma hakkı, sözleşmede açıkça düzenlenmişse kullanılabilir. Tüketici hukuku çerçevesinde mesafeli satışlar gibi bazı özel sözleşmelerde belirli süre içerisinde cayma hakkı tanınsa da klasik ticari sözleşmelerde bu hak her zaman mevcut değildir.
• Sözleşmenin Feshi: Sürekli borç ilişkisi doğuran sözleşmelerde fesih hakkı, belirli şartlar altında mümkündür. Fesih işleminin hukuki geçerliliği için genellikle haklı bir sebebe dayanması gerekir. Başlıca fesih nedenleri arasında:
  • Taraflardan birinin sözleşme yükümlülüklerini yerine getirmemesi,
  • Mücbir sebep (doğal afet, savaş, ekonomik kriz gibi durumlar),
  • Sözleşme süresinin sona ermesi gibi durumlar sayılabilir.

Fesih sürecinde, taraflar arasında doğabilecek uyuşmazlıkların önlenmesi adına sözleşme hükümlerinin dikkatlice gözden geçirilmesi gerekir.

Ticari Alacaklar ve Temerrüt Faizleri

Ticari ilişkilerde en kritik unsurlardan biri, alacak-borç dengesidir. Özellikle ticari faaliyetlerde, zamanında ödenmeyen borçlar işletmeler açısından ciddi bir mali risk teşkil eder. Bunun için, ticari alacakların tahsil edilmesi ve ödenmeyen borçlara uygulanacak faiz oranları büyük önem taşır.

• Ticari Alacakların Korunması: Borçlunun ödeme yükümlülüğünü zamanında yerine getirmemesi durumunda, alacaklı taraf çeşitli hukuki yollara başvurabilir. Öncelikli yöntemlerden biri noter aracılığıyla ihtarname göndermektir. Eğer bu yöntem sonuç vermezse, icra takibi başlatmak kaçınılmaz hale gelebilir.
• Temerrüt Faizi: Borcun zamanında ödenmemesi halinde, alacaklıya temerrüt faizi talep etme hakkı doğar. Türk Ticaret Kanunu ve Türk Borçlar Kanunu’na göre, taraflar sözleşmede belirli bir faiz oranı kararlaştırmışsa bu oran uygulanır. Özel bir faiz oranı belirtilmemişse, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası tarafından belirlenen avans faizi dikkate alınır.
• İcra Takibi ve Hukuki Süreç: Alacak tahsil edilemezse, İcra ve İflas Kanunu hükümleri devreye girer. Borçlu tarafın ödeme yapmaması durumunda, taşınır veya taşınmaz mallarına haciz uygulanması mümkündür.

Ticari sözleşmelerde ödeme sürelerinin, faiz oranlarının ve hukuki yaptırımların net olarak belirlenmesi, alacaklı açısından büyük avantaj sağlar. Bu tür önlemler, ticari alacak risklerini minimize ederek taraflar arasında adil bir denge kurulmasına yardımcı olur.

Serbest piyasanın temel taşlarından biri, rekabetin adil bir çerçevede yürütülmesidir. Fakat, bazı işletmeler haksız kazanç sağlamak adına etik değerleri ve hukuki sınırları göz ardı ederek rakiplerine zarar vermeyi amaçlayan uygulamalara başvurabilir. Bu durum hem ticaretin güvenilirliğini zedeler hem de tüketicilerin yanlış yönlendirilmesine neden olur. İşte bu noktada, haksız rekabetin önlenmesi ve işletmelerin marka ile fikri mülkiyet haklarının korunması için çeşitli hukuki düzenlemeler devreye girer. Ticari hayatın sağlıklı ilerleyebilmesi adına oluşturulan bu yasal çerçeve, bir tek rekabeti düzenlemekle kalmaz, hem de yenilikçiliğin teşvik edilmesini ve adil ticaret anlayışının benimsenmesini de sağlar.

Haksız Rekabetin Tanımı ve Unsurları

Haksız rekabet bir işletmenin diğer firmalara zarar vermek amacıyla etik dışı veya hukuka aykırı ticari yöntemler kullanmasıyla ortaya çıkar. Bu tür uygulamalar yalnızca rakip firmaları olumsuz etkilemekle kalmaz, beraberinde piyasadaki güven ortamını sarsarak genel ekonomik yapıyı da tehdit eder.

Türk Ticaret Kanunu’nun 54. maddesi, haksız rekabeti, “ticari ilişkilerde dürüstlük kurallarına aykırı her türlü davranış” olarak tanımlar. Bu kapsamda bir uygulamanın haksız rekabet sayılabilmesi için aşağıdaki unsurların bir arada bulunması gerekir:

• Hukuka aykırılık: İşletmenin gerçekleştirdiği ticari faaliyet, yasal düzenlemelerle veya etik ticaret ilkeleriyle çelişmelidir.
• Rakiplere zarar verme kastı: Rekabetin doğal akışını bozacak ve rakiplerin işleyişini sekteye uğratacak bir niyet taşımalıdır.
• Haksız kazanç sağlama: Uygulamanın doğrudan veya dolaylı olarak maddi bir kazanç yaratması beklenir.

Haksız Rekabet Türleri ve Yaptırımları

Haksız rekabetin birçok farklı biçimi bulunur. Türk Ticaret Kanunu çerçevesinde en sık karşılaşılan haksız rekabet halleri şunlardır:

• Yanıltıcı reklam ve satış yöntemleri: Tüketicileri yanlış bilgilendirerek ürün veya hizmet hakkında gerçeği yansıtmayan iddialarda bulunmak.
• Rakip firmanın itibarını zedeleyici eylemler: Piyasada rakip firmaları küçük düşürücü veya yanlış yönlendirici beyanlarda bulunarak onların marka değerine zarar vermek.
• Ticari sırların ihlali: Bir işletmenin gizli ticari bilgilerini izinsiz bir şekilde üçüncü taraflarla paylaşmak.
• Taklit ürün veya marka kullanımı: Başka bir işletmenin markasını veya tasarımlarını kopyalayarak tüketiciyi yanıltmak.

Bu tür ihlallerin yaptırımları oldukça ağır olabilir. Haksız rekabet tespit edildiğinde, mağdur taraf şu hukuki yollara başvurabilir:

• Tazminat davaları: Maddi veya manevi zarara uğrayan taraf, zararının giderilmesi için hukuk yoluna başvurabilir.
• Cezai yaptırımlar: Hukuka aykırı ticari faaliyetlerin niteliğine bağlı olarak para cezası veya hapis cezası uygulanabilir.
• Faaliyetin durdurulması: Mahkeme, haksız rekabete neden olan faaliyetlerin sonlandırılmasına hükmedebilir

Marka Hukuku ve Ticari Marka Koruması

Bir işletmenin kimliğini oluşturan en önemli unsurlardan biri markasıdır. Marka, bir firmanın ürünlerini veya hizmetlerini rakiplerinden ayırt etmeyi sağlayan işaretler bütünüdür ve yasal olarak korunması gerekir. Türkiye’de bu koruma, 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu ile sağlanmaktadır.

Marka tescili, işletmelerin isimlerini, logolarını ve diğer ayırt edici özelliklerini koruma altına almak için başvurduğu hukuki bir işleyiştir. Türkiye’de bu işlemler, Türk Patent ve Marka Kurumu (TÜRKPATENT) tarafından yürütülmektedir.

Tescilli bir markanın sağladığı avantajlar şunlardır:

• Hukuki koruma: Marka sahibi, izinsiz kullanım durumlarında yasal haklarını savunabilir.
• Taklitçiliğe karşı önlem: Marka ihlali tespit edildiğinde, firma hukuki yollara başvurarak haklarını koruyabilir.
• Ticari değerin artırılması: Güçlü bir marka, işletmenin pazar değerini yükseltir ve yatırımcılar için daha cazip hale gelir.

Marka hakkının ihlal edilmesi durumunda alınabilecek hukuki önlemler şunlardır:

• Marka hakkına tecavüz davası açma
• Tazminat talebinde bulunma
• Markanın izinsiz kullanımının durdurulması için ihtiyati tedbir talebi

Fikri Mülkiyet ve Patent Hakları

İşletmeler açısından fikri mülkiyet, fiziksel varlıklar kadar değerli bir unsurdur. Bir firmanın geliştirdiği ürünler, yazılımlar veya tasarımlar, yasal koruma altına alınmadığında kolayca taklit edilebilir ve firmanın piyasa avantajını kaybetmesine yol açabilir. Bu sebeple, fikri mülkiyet hakları, işletmelere önemli bir rekabet avantajı sağlar.

Patent Nedir ve Neden Önemlidir?

Patent, bir buluşun sahibine belirli bir süre boyunca (genellikle 20 yıl) münhasır haklar tanıyan bir belgedir. Patent alınan bir buluş, sahibinin izni olmadan başka kişi veya firmalar tarafından kullanılamaz.

Patent başvurusu yapabilmek için şu kriterler sağlanmalıdır:

• Yenilik: Daha önce kamuya açıklanmamış olmalıdır.
• Buluş basamağı: Alanında uzman biri tarafından kolayca üretilemeyecek düzeyde bir teknik gelişme içermelidir.
• Sanayiye uygulanabilirlik: Pratik bir kullanım alanına sahip olmalıdır.

Türkiye’de patent başvuruları TÜRKPATENT tarafından değerlendirilirken, uluslararası koruma için Avrupa Patent Ofisi (EPO) ve Dünya Fikri Mülkiyet Örgütü (WIPO) ile uyumlu süreçler işletilmektedir.

Telif Hakları ve Endüstriyel Tasarım Koruması

• Telif hakları, sanatsal ve edebi eserleri (kitap, müzik, film vb.) koruma altına alır.
• Endüstriyel tasarım tescili, ürünlerin görsel özelliklerinin taklit edilmesini engeller.

Fikri mülkiyet haklarının ihlali ciddi hukuki yaptırımlara neden olabilir. Marka, patent veya telif hakkı ihlali durumunda tazminat davaları açılabileceği gibi, cezai yaptırımlarla karşılaşma riski de bulunmaktadır.

Ticari hayatta rekabetin etik ve hukuki çerçevede kalması, yalnızca işletmelerin değil, tüketicilerin de yararınadır. Dolayısıyla, marka ve fikri mülkiyet haklarının korunması, sürdürülebilir ve adil bir ekonomi için vazgeçilmezdir.

Ticaret dünyası teknolojik ilerlemeler ve küreselleşmenin etkisiyle büyük bir hızla değişmeye devam ediyor. Yeni iş modelleri, dijital dönüşüm ve regülasyonlardaki değişiklikler, işletmelerin uyum sağlamasını zorunlu kılan bir hukuk düzenini beraberinde getiriyor. Türkiye’de ticaret hukukuna ilişkin son dönem gelişmeleri, iş dünyasının güncel mevzuat çerçevesinde faaliyet göstermesi açısından belirleyici bir rol oynamaktadır.

E-Ticaret ve Dijital İş Modellerinin Hukuki Çerçevesi

Dijitalleşme, ticari faaliyetlerin doğasını kökten değiştirirken, e-ticaret hukuku da giderek daha fazla önem kazanmaktadır. Türkiye’de, e-ticaretin temel yasal çerçevesi, 6563 sayılı Elektronik Ticaretin Düzenlenmesi Hakkında Kanun ile çizilmektedir. Bu düzenleme, dijital ticaretin güvenilirliğini artırmak ve tüketici haklarını korumak amacıyla oluşturulmuş olup, özellikle şeffaflık, veri güvenliği ve elektronik sözleşmelerin geçerliliği gibi konulara odaklanmaktadır.

İşletmeler için getirilen düzenleyici yükümlülükler arasında, e-ticaret faaliyetlerini sürdüren şirketlerin kullanıcılarına temel şirket bilgilerini eksiksiz sunması, sözleşme öncesinde tüketicilere ayrıntılı bilgi vermesi ve ticari elektronik iletiler için tüketici onayı alması gibi gereklilikler bulunmaktadır. Dijital ticaretin hızla büyümesi, denetim mekanizmalarının daha da güçlendirilmesini zorunlu kılmıştır. Bu doğrultuda, Ticaret Bakanlığı’nın yayımladığı yönetmelikler, uzaktan satışların gözetimi ve tüketici güvenliğini artırmak üzere ek tedbirler içermektedir.

Ticari Uyuşmazlıkların Çözüm Yolları: Tahkim ve Arabuluculuk

Ticaret hayatında doğan uyuşmazlıkların hızlı ve etkin bir şekilde çözüme kavuşturulması, iş dünyasının sürekliliği açısından kritik öneme sahiptir. Geleneksel mahkeme işleyişlerinin uzun ve maliyetli olması, alternatif uyuşmazlık çözüm yollarının yaygınlaşmasını kaçınılmaz hale getirmiştir. Bu bağlamda, tahkim ve arabuluculuk mekanizmaları, işletmelerin hukuki işleyişlerini daha hızlı ve ekonomik bir şekilde yönetmelerine imkân tanımaktadır.

Tahkim, tarafların kendi belirledikleri hakemler aracılığıyla hukuki ihtilaflarını çözmeyi tercih ettiği bir yöntemdir ve tahkim kararları, uluslararası arenada da büyük ölçüde bağlayıcılık taşımaktadır. Diğer yandan, arabuluculuk süreci, bağımsız bir üçüncü kişinin yönlendirmesiyle tarafların kendi çözümlerini bulmasını sağlayan bir müzakere yöntemi olarak öne çıkmaktadır. Türkiye’de ticari uyuşmazlıkların önemli bir bölümünde arabuluculuk, dava şartı olarak zorunlu tutulmakta ve bu sistem, mahkeme yükünü azaltarak çözüm aşamalarını hızlandırmaktadır.

Vergi Hukuku ile Ticaret Hukuku İlişkisi

Ticaret ve vergi hukuku, işletmelerin mali ve hukuki yükümlülüklerini doğrudan belirleyen iki temel alandır. Ticaret hukuku, işletmelerin kuruluşundan tasfiyesine kadar tüm gidişatları düzenlerken, vergi hukuku ise ticari faaliyetlerden doğan mali sorumlulukları belirlemektedir. Özellikle şirket birleşmeleri, devralmalar ve sermaye artırımları gibi işlemler, ticaret ve vergi hukukunun kesiştiği noktalar arasında yer almaktadır.

Şirketlerin mevzuata uygun hareket etmeleri, yalnızca cezai yaptırımlardan kaçınmak açısından değil, aynı anda kurumsal sürdürülebilirlik ve mali dengeyi koruma noktasında da büyük bir önem arz etmektedir. O yüzden, işletmelerin hem ticaret hem de vergi hukuku perspektifinden stratejik bir yaklaşım benimsemeleri gerekmektedir.

Türkiye’de Güncel Ticaret Hukuku Reformları ve Mevzuat Değişiklikleri

Son dönemde yürürlüğe giren yasal düzenlemeler, Türkiye’de ticaret hukukunun modernleşmesine yönelik önemli adımlar içermektedir. 7511 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun, 29 Mayıs 2024 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Bu kapsamda getirilen başlıca yenilikler şu şekildedir:

• Asgari Sermaye Artışı: Anonim şirketlerin en az sermaye tutarı 250.000 TL’ye, limited şirketlerin ise 50.000 TL’ye çıkarılmıştır. Bu düzenlemeye göre, belirtilen tutarların altında sermayeye sahip olan şirketler, 31 Aralık 2026 tarihine kadar sermaye artırımına gitmezlerse fesih sürecine girecektir.
• Yönetim Kurulu Düzenlemeleri: Anonim şirketlerde, yönetim kurulu başkanı ve başkan vekilinin her yıl seçilmesi zorunluluğu kaldırılmış, seçim süreci yönetim kurulu üyelerinin görev süresi ile uyumlu hale getirilmiştir.
• Yetki Devri Esnekliği: Şirketlerin üst yönetim kadroları dışında kalan şube müdürleri ve imza yetkililerinin atanması ve görevden alınması süreçleri, yönetim kurulunun devredilemez yetkileri arasından çıkarılmıştır. Böylece şirket içi yetki dağılımında daha fazla esneklik sağlanmıştır.

Yapılan reformlar, ticari hayatın değişen dinamiklerine uyum sağlamak ve hukuki düzenlemeleri daha etkin hale getirmek amacıyla geliştirilmiştir. Bu değişikliklerin, işletmelerin daha esnek, şeffaf ve güvenilir bir hukuki zeminde faaliyet göstermelerine katkı sağlaması beklenmektedir.